Ojczyzna........

 

"Ojczyzna"

Wiele pieśni na świecie

ze stulecia w stulecie,

ale jest ton jedyny,

z samej głębi, z głębiny;

od kolebki do grobu

ton ten idzie za tobą;

byle szmer, byle nuta,

a już wiesz, że to tutaj:

szyba w słońcu uśpiona -

pelargonia czerwona;

parę gwiazd, parę ptaków,

a już wiesz, skąd ten akord;

listek upadnie w strumień,

a już serce rozumie,

zamyśli się, wypowie,

a co w sercu, to w mowie,

w mowie dziada, pradziada,

co szmerliwa jak trawa,

co się krzewi faliście,

raz jest słowem, raz liściem,

raz pagórkiem, raz chmurą,

porą roku poczwórną,

śniegiem, ptakiem, błękitem,

Szopenem i Norwidem.

Struna ze struną gada,

czas swe wzory układa.

Treść najgłębsza, najszczersza

jarzy się w tyglu serca;

światło pada wysokie

na pracę, na chorągiew -

i jednym światłem świeci

ruch rąk i ruch narzędzi.

I znów iskrzy się nocka

jak lampa Szopenowska;

dźwięk skrzypiec nad ulicą;

pelargonia w księżycu,

ciężka gwiazda nad świerkiem;

i znów blask zorzy wielkiej.

Kraju mój, kraju barwny

pelargonii i malwy,

kraju węgla i stali,

i sosny, i konwalii,

grudka twej ziemi w ręku

świeci nawet po ciemku;

tyś mój w śniegu, w spiekocie,

tu dziad spoczął, tu ojciec;

trawa, trawa szmerliwa

białe kości okrywa.

A nam, którzyśmy w drodze,

niechaj flaga łopoce,

żeby dźwięczał dźwięk kielni

najcelniej, najrzetelniej -

żeby siła w ramionach,

żeby trud nasz wykonać -

przy stali i przy zbożu,

na lądzie i na morzu -

żeby blask szedł z dni naszych,

dni mozolnych, odważnych,

w wiek sławą złotolistną,

nuto święta, ojczyzno!

Konstanty Ildefons Gałczyński

💓💓💓

( zdjęcie własne )